ماجد صدیقی (پنجابی کلام) ۔ غزل نمبر 74

کدیں کدیں ایہہ اکھیاں وی سن، چیتر کھِڑی بہار

ہاسا وی ہن کدے نہ بنیا، ہوٹھاں دا شنگھار

دل دے ویہڑے دُکھ اِکلاپا، اکھیاں نیں چپ چان

روواں وی تے اتھرو جیہے نیں، ڈباں شوہ وچکار

ہوٹھاں اُتے تیز ہوا، لکھدی اے اک تحریر

اکھیاں دے وچ پھردی جاوے، نہ دِسن جیہی دھار

چاہن توں پہلاں دِھیدو ساں میں، فر رانجھا، فرچاک

ہیر گواچی لبھ کے ہویا، ویری اپنا پیار

بلھیاں اُتے تپدے تھلاں دا، پہرہ چار چفیر

ہڑھ دے وانگر شوکدے دِسن، شہر دے بھرے بزار

وائے جھل کے میں نیوندے نوں، نہ تُوں ہور نِوا

نہ کر بھار میرے وچ وادھا، نہ لَے میری سار

ماجد صدیقی (پنجابی کلام)