پوشیدہ گر بیائی سُوئے ما گناہگاراں
گویم بتو اے زاہد رہ و رسمِ بادہ خواراں
زَہے شیخِ تو چہ گویم ہمی رفت دوش دیدم
خُم و جامِ مے بَدَستَش سُوئے کوئے گُل عذاراں
چہ زیاں زِ توبہِ ما زِ شکستِ توبہِ ما
کُو وداعِ موسمِ گُل ویں آمدِ بہاراں
آں ضامنِؔ خُجَستہ دیدیم بود خستہ
میرَفت سُوئے منزل بر دوشِ سوگواراں
ضامن جعفری
سخن سرا 