گُنگے دیاں رَمزاں ماجد صدیقی (پنجابی کلام) ضابطہ نویاں رُتاں دی موہاٹھاں تے ویلے ویلے دی گل مینڈھا اصل مینڈھی اوقات موت تے اِس داناں ایں ایہہ کھیڈ اُنجے تاں نیئیں مانھ پورا پورا یقین ایں ہوٹھوں اندرے دروازے اُتے اک دستک آپنے کھاتے وچ اک نواں حساب نچ نہ جانے ویہڑا ڈنگا ویکھو ہن کی ہوندا اے میں کیہ آکھاں؟ مینڈھا پندھ لمیرا اے اکو الف تیرے درکار خبرے ایہہ کیہڑی منزل اے دُوں پُڑاں دے وچار اوہا دہاڑا کّدن ہوسی رضا دی پنڈ بڑی بھاری اے تریجی اکھ دی تلاش ایہہ روگ بی کوئی روگ اے گل گولن دی ضرور اے ڈھولئے تے ڈھول وجاؤنا میں کُکیساں تے اکھیساں سچ کہو اں تے بھانبھڑ مچدا اے مینڈھی چپ آں پچھانو ہتھاں دے ہنجو میں کتھے لائی بیٹھاں کوئی ہے؟ اک کتبہ میں تے مینڈھا فن مینڈھی گلاں دا برا نہ مینسو میں کیوں فکر کراں محلے داری میں کیہ دے سکدا واں مینڈھی اُباہل کیہ بنسی نکھیڑا خواب چ دُور دی اک آواز بھست سقوطِ ڈھاکہ جاگدیاں راتاں تے ستیاں دناں دا ہاڑا وڈا کون؟ مینڈھی زبان چلدی ائی رہنی ایں میں کسے آں کیہ دیساں چنگا کریں تے میں کنج سواں کوئی ہالی مانھ دسے میندھے کول کی اے مینڈھی اکھ لگنی اوکھی اے وت مانھ تسی کجھ نہ اکھئیے مانھ بہٹا چاہی دا اے ایہہ جتن بی کروتے سہی موت دے کنڈھیوں اک آواز گواچی اکل دی تلاش ذرا ویکھاں تے سہی ڈھنڈورے ٹپن دی لوڑ نیئیں مینڈھی زکواۃ کسے نیئیں قبولنی میں کون ہونا واں گل چھیڑن جوگی نیئیں میں کیکن مناں مینڈھی کمزوری سکھ دا ساہ انسان دی پچھان اکو اے وگاڑیاں گلاں ایہہ تہاڈی بھل اے میں ہور کیہ خرچاں جنت اُتے مینڈھے پہلے حق دی کہانی مینڈھا مزاج وساہ میں نیئیں ہاری کھاؤنی مینڈھا ویاہ ایہہ گل بڑی مشکل اے ملاح دا حقہ وفا دا دعویٰ Rate this:اسے شیئر کریں:Twitterفیس بکاسے پسند کریں:پسند کریں لوڈ کیا جا رہا ہے۔۔۔
سخن سرا 